Ubieranie zapachów

„Pannica, grasejując, odśpiewała słodko, aczkolwiek z chrypką w głosie, coś niezupełnie zrozumiałego, ale sądząc po twarzach kobiet na widowni, musiało to być coś nader nęcącego:
– Guerlain, Mitsouko, Narcisse Noir, Chanel numer 5, suknie wieczorowe, sukienki koktajlowe.., "  – pisał Bułhakow w Mistrzu i Małgorzcie.

Współcześni Bułhakowa wiedzieli, że nazwa  perfum „Mitsouko” odsyła do romansu La Bataille Clauda Farrère`a, u nas znanego jako Bitwa pod Cuszimą albo  Markiza Yorisaka.

Ich nazwa odsyła do zmysłowej i intrygującej głównej bohaterki – markizy Mitsouko Yorisaka, żony admirała floty Tōgō Heihachirō, zakochanej w brytyjskim oficerze. Oczekującej na ich powrót z wojny rosyjsko-japońskiej. Ona, wojna i oni – szlachetny mąż i ten trzeci. I czekanie. I jego wszystkie barwy i odcienie. Wojna emocji pod osłoną stoicyzmu. Miłość w środku wojny.

W tej opowieści pełnej japońskich woni, smaków i smaczków można przeczytać:

Mitsuku…Mitsu… Dźwiek jest ogromnie słodki, a znaczenie niemniej słodkie…bo mitsu po japońsku znaczy >>plaster miodu<<. […] >>plaster miodu<< lub też, jeśli się ten wyraz pisze odmiennym pismem chińskim, >>tajemnica<<.

Autor Bitwy prywatnie był przyjacielem  Jacquesa Guerlaina. A jego nowela, dzięki adaptacjom teatralnym i filmowym żyła w latach w latach 30. intensywnym życiem. Stąd też zainspirowany nią  perfum, wydany w 1919, był  niejako naturalnie spleciony z literaturą, teatrem  i kinem.  A smaczku filmowej opowieści, a pewnie i perfumom, przydawała japońska cenzura nałożona na film.  Smaczku i pożądania, jak to zwykle bywa z produktami ocenzurowanym.
 

Rozgłosu  perfumom przysparzały też  jego wielbicielki. W latach 30. była to  Jean Harlow,  dla mnie Marylin Monroe lat 30.. Uwielbiała „Mitsouko”, a w dodatku przez jej prywatną historię –  podejrzenie o sprokurowanie zabójstwa męża, oblanego „Mitsouko" – bogu ducha winne perfumy trafiły na szpalty gazet i czasopism  w sensacyjno-kryminalnej otoczce. 

Wielbicielkami „ Mitsouko” były też między inni: Ingrid Bergman, Ava Gardner, Anaïs Nin. W latach 90. pojawił się jako jeden z zapachów w filmowym „Zapachu kobiety”.

Esencję tego perfumu najlepiej chyba ujęła przed laty Susan Irvin, która o kobiecie ubranej w „Mitsouko" napisała: „pachniała tak, jak Bóg chciał, by pachniały kobiety: pluszowo, niepokojąco, złociście”. 

Blogowanie to gra zespołowa. 
* Zostaw komentarz. Dla Ciebie to chwila, dla mnie ważna wskazówka.
** Jeśli Ci się podobało, prześlij ten wpis dalej. Sprawisz, że moja praca przyda się kolejnym osobom.
***Polub  Content i Marketing  na Facebooku.