Układ prawie idealny albo golonka Ericha

Naming niejedno ma imię. Nie tylko w gastronomii,  rzecz jasna. Ale w gastronomii bywa szczególnie  apetyczny i ze smakiem się o nim mówi i pisze.  A jednym z filarów jest tu nazwanie potraw.

O górnolotnym nazywaniu potraw, które naprawdę nieźle sprzedaje (a  że czasami irytuje to inna sprawa) pisałam tutaj.  A dzisiaj słówko o  rozweselającym menu,  czyli o nazywaniu potraw  adresowanych do ludzi z poczuciem humoru –  o nazwach nietypowych, śmiesznych,  dziwacznych.  ekscentrycznych. Takich, które wbijają się w pamięć  i nie chcą z niej wyleźć.

I nie chodzi tu tylko o   niezamierzoną śmieszność wynikającą  z intuicyjnego przekładania z obcego na polski, jak  – angielski „hot dog”, singapurski „huj fun”,  czy hiszpańskie – „olla podrida” (zgniły garnek) albo „ropa vieja” (stare ciuchy) lub „moros y cristianos” (mułzumanie i chrześcijanie).
Nie chodzi też o śmiesznostki domowe albo towarzyskie, jak ciasto „smak mnie trafił” czy inne  zadziorne, sprytne czy wesołe  nazwy o ograniczonym zasięgu.

Chodzi o zorganizowane nazywanie – zorganizowane marketingowo: wyróżniające, odróżniające, wkomponowane w strategię i taktykę zdobywania i utrzymywania gości.

Zabawnie i w  kulturalnym guście

W oryginalnym i śmiesznym menu specjalizują się restauracje, kawiarnie, bary, bistra tematyczne – filmowe, muzyczne, literackie. Na przykład w tych zorganizowanych „ na filmowo” można zjeść: 
„Uprowadzenie  Agaty”, „Greckie wesele” albo „Rybkę zwaną Wandą”. Albo napić się oryginalnej „Espresso” pod nazwą: „Kiler” albo „Kiler-ów 2-óch”,  albo Układ prawie idealny”.

Z menu kawiarni filmowej „W starym kadrze"

Można tu też napić się herbaty. Do wyboru do koloru, do nastroju i fabuły: „Anioły i demony”, „Zielona Mila”, „Madagaskar”, „Choć goni nas czas”,  „Królowa”, „Jasminum”, „Mechaniczna pomarańcza”, „Wielki chłód”.

Śmiesznie i w różnych klimatach

 Prawdziwą kopalnią niekonwencjonalnych i dziwacznych nazw potrwa bywają  też lokale utrzymane w klimacie PRL-u.  Na przykład w warszawskiej oberży „Czerwony Wieprz” można zjeść: „Jagnięcinę Lenina >>Poronin 1913<<”, „Golonkę Ericha”, „Zrazy z dzika a`la Tito”, „Żebra Czerwonego Wieprza” czy „Polędwicę Limousine a`la Książę Karpat” albo „Sałatę szpionów KGB”,  albo napić się „Jesiennej szarlotki”.

Menu potrafi  zaskoczyć w miejscach wegetariańskich,  wegańskich, regionalnych i lokalnych  i  rzecz jasna w gastronomii dla dzieci.

Ciekawa jestem, co Was ostatnio zaskoczyło w menu? 

Teraz czas na Ciebie.

Blogowanie to gra zespołowa. 

* Zostaw komentarz. Dla Ciebie to chwila, dla mnie ważna wskazówka.
** Jeśli Ci się podobało, prześlij ten wpis dalej. Sprawisz, że moja praca przyda się kolejnym osobom.
***Polub  Content i Marketing  na Facebooku.