Nazwa perfum, czyli wstep do niezwykłej opowieści

Nazywanie produktów, podobnie jak nazywanie czegokolwiek, jest nie lada wyzwaniem. Zwłaszcza jeśli te produkty pochodzą ze strefy luksusu i trochę kosztują. I kodują określone przekazy: myślowe czy obrazowe. Jak na przykład …perfumy. A wokół tematu „nazwy perfum” krążę od kilku dobrych tygodni. Bo o nazwach, perfumach i ich opisach pisałam tutaj i tutaj. 

I jak historia namingu dla perfum pokazuje, nie ma jednej metody, która pozwala na stworzenie uwodzicielskiej nazwy, łatwej do „przekazywania". Otwartej na atrakcyjne skojarzenia czy opowieści. Sposobów na nazywanie perfum wypróbowano  co najmniej kilkadziesiąt. A wszystkie mogą się przydać nie tylko w sztuce nazywania perfum, nie tylko…

Dziś tylko o jednej z metod nazywania  kobiecych perfum   – o sięganiu do kontekstu i dziedzictwa kulturowego: do ponadindywidualnych opowieści o ponadczasowej miłości mężczyzny do kobiety, do biografii i legend kobiet niezwykłych – rewolucjonistek  zastanego stylu życia, do bohaterek mitologii, literatury i pop-kultury, a zwłaszcza kina.

Z nazewniczych inspiracji

Oto krótka lista nazewniczych inspiracji, które skądinąd stanowią świetny przykład marketingu kulturowego 
 

• nawiązanie do modnych opowieści, najlepiej tych „wiecznie zielonych” 

Dobrą ilustracją jest tu  nazwa „Shalimar” (1925). W sanskrycie „Shalimar”znaczy po prostu „dom miłości”, a – wtajemniczonym – kojarzyła w 1925 roku (i nadal kojarzy) z historią wiecznej miłości Shaha Jahana do żony. Miłości upamiętnionej po jej śmierci przez założenie przez owdowiałego męża cudownego, wielopoziomowego „ogrodu  miłości”. Pełnego fontann, wodospadów i drzew o aromatycznych kwiatach i owocach: jabłoni, wiśni, cyprysów, drzew migdałowych, śliw.

„Shalimar” to oczywiście tylko punkt wyjścia dla tworzenia dalszych nazw-opowieści: „Shalimar Ode à la Vanille” albo „Shalimar Ode à la Vanille sur la route de Madagascar” czy „Shalimar Ode à la Vanille Sur la Route du Mexique”.

Ciekawostka: „Shalimar” to ulubiony zapach Manueli Gretkowskiej, przynajmniej tak można by wnosić czytając Trans i…Tamary Hayle – bohaterki detektywistycznej serii Walerie Wilson Wesley: Gdy śmierć się zakrada (w 1994), Dopadnie cię diabeł (1995), Where Evil Sleeps (1996), No Hiding Place (1997), Easier to Kill (1998), The Devil Riding (2000).

• nawiązanie do kulturowego kontekstu lub dziedzictwa przez:  

•  ściśle określone dedykacje artystyczne lub literackie, jak: 

Josefina Baker („Parfums et Senteurs du Pays Basque", 2008 ) Anäis Nin ( „Anais, Anais", 1978), Sidonie-Gabrielle Colette („1873 Colette", 2001), George Sand („1804 George Sand", 2001)

Ciekawostka: Z inspiracji barwnymi barierami literackimi, artystycznymi lub/i w świecie mody zrodził się projekt „Histoires de Parfums" (2000), autoryzowany przez Geralda Ghislain`a. W jego centrum, oprócz Colette i Sand, znalazła się między innymi Mata Hari –  kobieta-szpieg: tajemnicza, zadziorna, artystka we władaniu  bronią erotyzmu.
.

•  wielkie „imienne tematy” wzięte z mitologii czy historii, jak: 

„Daphne” (Comme des Garcons, 2009), „Salome” (Carla Fracci 2007),  „Dalila” (O.P.S.O. 2013), „Kleopatra" (Tocca 2007).

• odwołania do literatury:

kultowe „Mitsouko” (1919) –  nazwa zaczerpnięta z powieści Claude1a Farrère`a La Bataille),   „Dahlia Noir” (2011)  –  nazwa zapożyczona od James`a Ellroy`, autora  słynnego L.A. Quartet, „La Dame aux Camélias" (2013)    – nazwa wzięta rzecz jasna od Aleksandra Dumasa  i jego powieści, pod takim samym tytułem. Spopularyzowanej przez teatr i kino.  W teatrze tytułową bohaterkę odtwarzały między innymi: Sarah Bernhardt, Eleonora Duse, Sada Yacco, a później gwiazdy ekranu: Francesca Bertini (1917), Theda Bara (1917), Greta Garbo (1936).

Ciekawostka: Zapach „Mitsouko" unosił się w  Mistrzu  i Małgorzacie, w  „diabelskiej mistyfikacji w cyrku":

Pannica, grasejując, odśpiewała słodko, aczkolwiek z chrypką w głosie, coś niezupełnie zrozumiałego, ale sądząc po twarzach kobiet na widowni, musiało to być coś nader nęcącego:
– Guerlain, Mitsuko, Narcisse Noir, Chanel numer 5, suknie wieczorowe, sukienki koktajlowe..* 

Woń  „Mitsouko" szczególnie podobała się  ekscentrycznej pisarce Anäis Nin, reżyserce skomplikowanych dramatów uczuciowych i erotycznych z sobą w roli głównej, rzecz jasna.

• odwołania do filmu 

Jeśli wykluczyć zapachy dedykowane postaciom zrodzonym przez  literaturę, choć pewnie bardziej znanym z ekranu, to  z pewnością za przykład mogą tu służyć  zapachy z kolejnych serii Jamesa Bonda?  Na przykład „007 for Women"?

I jeśli ktoś jeszcze ma wątpliwości czy istnieje coś takiego, jak marketing kulturowy, to mam nadzieję, że udało mi się je lekko rozwiać. Mam rację?


* M. Bułhakow, Mistrz i Małgorzata. Tł. I. Lewandowska i W. Dąbrowski.

Teraz czas na Ciebie.

Blogowanie to gra zespołowa. 

* Zostaw komentarz. Dla Ciebie to chwila, dla mnie ważna wskazówka.
** Jeśli Ci się podobało, prześlij ten wpis dalej. Sprawisz, że moja praca przyda się kolejnym osobom.
***Polub  Content i Marketing  na Facebooku.